Parlevinkende praatpalen

Vijf oranje praatpalen vormen een praatgroep. Ze delen herinneringen aan hun tijd langs de E17 als onmisbare wachters op de pechstrook, onze redders in nood. In 1973 reden voor het eerst wagens op de E17 (toen nog E3). De komst van de snelweg had een grote impact op bewoners, passanten en de regio. De snelweg trok letterlijk een streep door het landschap. Dorpen, straten en natuur werden in twee gesneden. Tegelijk bracht de snelweg ook veel mogelijkheden en vernieuwingen met zich mee. Vandaag zijn de E17 en haar gebruikers niet meer weg te denken.  De aanleg van de snelweg zorgde voor meer ruimte, toegankelijkheid en vooral zichtbaarheid voor bedrijven. Nog altijd is een plekje in de buurt van de E17 zeer gegeerd voor veel ondernemers. De snelweg als motor van economische groei voor de streek, al bracht de E17 natuurlijk niet alleen maar optimisme en positiviteit. En roept een snelweg al lang geen vooruitgangsgedachte meer op… Ook de bekende praatpalen, u kent ze nog wel, waren nog gloednieuw. De oranje wachters op de pechstrook, onze redders in nood.

In 2017 werden ze bedankt voor hun diensten en op straat gezet. Of beter: van straat gehaald. Vijf van die uitgerangeerde praatpalen vormen een praatgroep en halen herinneringen op. Hun poëtische partituur werd geschreven door schrijfster Maud Vanhauwaert. Zij inspireerde zich op vele verhalen die langs het tracé van de E17 werden verzameld door het Letterzetter Collectief, naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de snelweg. De vormgeving en uitwerking van de audio-installatie zijn in handen van Jelle Jespers en Jurgen Claesen. Maud Vanhauwaert (°1984) is schrijver. Ze behaalde een masterdiploma Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Antwerpen en een masterdiploma Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen, waar ze nu zelf doceert. Voor haar poëziedebuut Ik ben mogelijk (2011, uitgeverij Querido) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs, voor haar bundel Wij zijn evenwijdig_ (2014, Querido) de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs van de Herman De Coninck- wedstrijd. In haar werk zoekt ze naar speelse theatrale vormen om poëzie publiekelijk te maken. Met haar performances trad ze op, op radio en tv, in binnen- en buitenland, van opera tot schapenstal.  Ze werd aangesteld tot ereburger van de stad Veurne en 2018-2019 was ze stadsdichter van Antwerpen. In mei 2020 verscheen Het stad in mij (Das Mag), dat werd bekroond met de Jan Campertprijs 2020. In het najaar van 2023 verscheen Tosca, haar debuutroman, bij Das Mag.